Zoeken in deze blog

zondag 24 juli 2011

Zomerleed, straatmuzikanten en signalen mensenhandel

Zomerleed, straatmuzikanten en signalen mensenhandel
Steeds vaker zie je klachten komen over zomerleed, straatmuzikanten, of de muziek wel in orde is en dat ze overlast veroorzaken. Vooral als je er boven woont of een winkel hebt en steeds hetzelfde deuntje hoort kan je daar flink overlast van hebben. Winkelend publiek vindt het wel gezellig, zelfs al is het hun smaak niet, zo vertelden geïnterviewde mensen tijdens de uitzending van een vandaag over zomerleed straatmuzikanten.  http://www.eenvandaag.nl/binnenland/38250/zomerleed_straatmuzikanten_op_auditie
Wie zijn de straatmuzikanten?
Maar wie zijn die straatmuzikanten? Waar komen ze vandaan en waar gaan ze ‘s avonds naar toe? Je zult toch maar zo arm zijn en je kinderen in je eigen land maanden achter moeten laten en dat in dag uit muziek moeten spelen, om je geld te verdienen. De Europese variant van de derde wereld. Daar hebben we het niet over als we met koopzin door de winkelstraat lopen.
Ze komen, voor zover mij bekend vooral uit Oost-Europa, Bulgarije, Roemenie. In Roemenie is straatmuziek een onderdeel van de cultuur en een normale manier van geld verdienen. Maar hoe zit dat bij ons? Waar wonen de straatmuzikanten? Soms worden ze met busjes opgehaald. Wie haalt ze op? Waar wonen ze, hoe ziet het onderkomen er uit? Hoeveel huur betalen ze? En aan wie? Zijn ze daar afhankelijke van? Hoe zijn ze aan de vergunning gekomen? Zelf opgehaald en betaald bij de gemeente of tegen hoge woekerprijzen gekocht? Hoe lang spelen ze per dag? Zijn ze illegaal of hebben ze een vergunning? Kennen ze hun rechten?
Zijn straatmuzikanten een kwetsbare groep voor mensenhandelaren?
Straatmuzikanten, vooral diegene die niet echt kunnen spelen, kunnen een kwetsbare groep zijn voor uitbuiting. Ze spreken de taal slecht, kennen het Nederlands arbeidrecht slecht, weten de wegen niet naar de hulpverlening in geval van misstanden. Ze worden weggejaagd door winkeliers en toezichthouders als de vergunning niet klopt. Het is al met al dus zeker mogelijk dat anderen gebruik maken van deze kwetsbare positie en de straatmuzikanten dwingen hun opbrengst af te staan, hoge huren vragen, dure vergunningen verkopen etc. Dan kan er dus sprake van uitbuiting zijn en moet het openbaar ministerie de geldinners strafrechtelijk vervolgen (art 273f). Maar wie vraagt er naar? Wie controleert? Wie doet er wat mee?
En hoe gaan we om met deze mogelijke signalen mensenhandel? We vragen of er geen bak water overheen gegooid moet worden.
Je zult er maar uit een ander land komen en geen kant op kunnen om je boterham te verdienen en zo ontvangen worden. De Nederlandse interviewer vraagt het lijkt wel schaamteloos aan een tweetal  dames die last van de muzikanten hebben of er geen bak water overheen gegooid moet worden. Is dat hoe we met mensen in dit land omgaan? We hebben het hier over straatarme mensen die geen andere manier weten om geld te verdienen dan muziek te maken in een rijk westers land. De serie beelden eindigen met een (ik hoop in scene gezette) mishandeling van een straatmuzikant. Zonder slotwoord. Glijdende moraal.
Ik kan me best voorstellen dat de hele dag door hetzelfde riedeltje irritant is. Maar om deze kwetsbare groep hardwerkende mensen zo neer te zetten en dit soort vragen te stellen vind ik stuitend. Checken of het goed met ze gaat, in overleg gaan waar ze mogen spelen. En uitzoeken of ze niet in de handel van mensenhandelaren/uitbuiters zijn gevallen lijkt me een humanere benadering.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten